ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ

Όλοι λίγο-πολύ κάθε μέρα μοιραζόμαστε την ίδια καθημερινότητα. Όλη μας η μέρα κυλάει σε ξέφρενο ρυθμό. Για αυτό, με μεγάλη μας χαρά αναζητήσαμε απλές και γρήγορες λύσεις αντι-στέρς που θα μας χαρίσουν εσωτερική γαλήνη και ηρεμία στη διάρκεια της τρελής καθημερινότητας.

1 ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΜΟΝΟ

Το να είμαστε συνεχώς μαζί με άλλους ανθρώπους , όσο ευχάριστα και να περνάμε μαζί τους, μπορεί τελικά να μας αποσυντονίσει. Η αναζήτηση της εσωτερικής γαλήνης απαιτεί λίγες στιγμές μοναξιάς καθημερινά π.χ. για έναν περίπατο, για να ακούσουμε το αγαπημένο μας κομμάτι, για να διαβάσουμε έστω και δυο σελίδες από το αγαπημένο μας βιβλίο.

2 FOOD BOOSTERS

Όταν νιώθουμε πολύ πιεσμένοι μια καλή λύση είναι να φάμε μια χούφτα ηλιόσπορους η πασατέμπο ή ένα κουλούρι με άφθονο σουσάμι. Είναι πιθανό να συμβάλουν στην ηρεμία μας χάρη στην περιεκτικότητα τους σε μαγνήσιο, ένα μέταλλο που έχει την ιδιότητα να ηρεμεί το νευρικό και το μυϊκό σύστημα. Επίσης, μαγνήσιο περιέχουν οι μπανάνες και τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά.

3 RELAX

Οι σφιγμένοι μύες αποτελούν το χαρακτηριστικό σημάδι του άγχους. Είναι απαραίτητο, λοιπόν να χαλαρώσουμε τους μυς μας, για να νιώσουμε πιο γαλήνιοι. Μια τεχνική που μπορούμε να εφαρμόσουμε είναι να σφίγγουμε και να χαλαρώνουμε διαδοχικά κάθε μυϊκή ομάδα του σώματος μας. Μπορούμε λόγο χάρη να σφίξουμε την γροθιά μας και μετά να την χαλαρώσουμε σταδιακά. Το ιδανικό βέβαια είναι να εφαρμόσουμε την τεχνική ξαπλωμένη στο κρεβάτι .Μπορεί να ακούγεται απλό αλλά είναι αποτελεσματικό.

4  10’’ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙΣ

Ένα χασμουρητό διαρκεί μόλις 10 δευτερόλεπτα αλλά φαίνεται ότι είναι αρκετά για να ηρεμίσει η αναπνοή μας και να χαλαρώσουμε. Μάλιστα , πολλοί νευροδιαβιβαστές του εγκέφαλου και γενικότερα της διαθέσεις μας. Ίσως χρειαστεί να χασμουρηθούμε 1-2 φόρες «ψεύτικα» προτού μας έρθει ένα αληθινό χασμουρητό. Ωστόσο οι ερευνητές του πανεπιστήμιου του Cambridge εξηγούν ότι και το τεχνητό χασμουρητό είναι εξίσου αποτελεσματικό με το αληθινό.

5 Β happy

Tο έντονο στρες μειώνει τα αποθέματα των βιταμινών του συμπλέγματος Β. Για να ενισχύσουμε τον οργανισμό μας, πρέπει να καταναλώνουμε τρόφιμα πλούσια σε αυτές τις βιταμίνες (κρέας, κοτόπουλο, όσπρια αυγά, δημητριακά ολικής άλεσης).

6 Τα 15 της ηρεμίας

Καθημερινά κυριολεκτικά τρέχουμε για να προλάβουμε. Έχει υπολογιστεί ότι ακόμη και ο ρυθμός που περπατάμε είναι 10% γρηγορότερος σε σχέση με την προηγούμενη εικοσαετία. Πως μπορούμε, λοιπόν, να επιβραδύνουμε τους ρυθμούς μας και να νιώσουμε πιο ήρεμοι; Mε 15΄ διαλογισμού την ήμερα, απαντούν οι ειδικοί. Το μόνο που χρειάζεται είναι να καθίσουμε σε μια καρεκλά σε ένα ήσυχο δωμάτιο, να κλείσουμε τα ματιά και να επικεντρωθούμε στην αναπνοή μας. Εάν στο μυαλό μας εισβάλουν κ άλλες σκέψεις, ήρεμα τις διώχνουμε και στρέφουμε και πάλι την προσοχή μας στην εισπνοή και την εκπνοή του αέρα που αναπνέουμε. Σταδιακά το μυαλό μας θα ηρεμίσει. Ίσως χρειαστούν 2-3 προσπάθειες μέχρι να το ατυχούμε, αλλά μετά θα μας φαίνεται πολύ πιο εύκολο.

7 ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Η δημιουργία μιας ευχάριστης εικόνας στο μυαλό μας έχει τη δύναμη να μας ηρεμίσει, εφόσον βεβαία εξασκηθούμε αρκετά. Μια εικόνα που συνήθως δρα χαλαρωτικά είναι αυτή της παραλίας. Ας κλείσουμε τα μάτια, λοιπόν και ας σκεφτούμε πως είμαστε ξαπλωμένη σε μια χνουδωτή πετσέτα πάνω στην άμμο, ακούγοντας τον παφλασμό τον κυμάτων και νιώθοντας τον ήλιο να ζεσταίνει το σώμα μας.

*Για το παραπάνω άρθρο πήραμε στοιχεία από τα περιοδικά vita κ forma.

                                                                                                                                 Καλανδαρίδου Αννα

ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ...

Ο Αλέξης  ήταν είναι μια ιστορία γα τον κολλητό μου που είχε εμπλακεί με ναρκωτικά. Δεν θέλω να πω το πραγματικό του όνομα ας τον λέμε Αλέξη. Ο Αλέξης  ήταν  ο πρώτος μου καλός  φίλος . Πως γνωριστήκαμε μου έχει πει η μητέρα μου ωστόσο έχω μια εικόνα .Ήταν καλοκαίρι ,εγώ ήμουν τρία κ εκείνος τέσσερα, ήμουν στην αυλή του καινούριου μας σπιτιού .Ο Αλέξης καθόταν έξω από την καγκελόπορτα και με κοίταζε .<<Μετράω ως το πέντε>> του είπα. << Μπορώ και πετάω… δεν το ξέρει κανένας >>μου είπε και γίναμε φίλοι .Μεγαλώσαμε μαζί εγώ λίγο φοβισμένη , υπολογιστική και λογική ενώ εκείνος φευγάτος ,παθιασμένος και ριψοκίνδυνος .Όταν ο Αλέξης ήταν δεκαπέντε δοκίμασε το πρώτο του τσιγάρο στην οικοδομή πάνω από το διαμέρισμα τις οικογενείας του, στο ίδιο γιαπί μετά από δυο μήνες κάπνισε το πρώτο του τσιγαριλίκι. Του άρεσε να καπνίζει χασίς γιατί έλεγε χάνομαι γλυκά …Πολλές φορές καθόταν στο δωμάτιο του και κάπνιζε. Δεν τον πίεζα ποτέ να μην αγοράζει χασίς γιατί άλλωστε ,από το χασίς δεν κινδυνεύεις τουλάχιστον έτσι πίστευα .Η γνώμη μου όμως άλλαξε όταν  ο Αλέξης  άρχισε να συνοδεύει τα τσιγαριλίκια με μπουκάλια ουίσκι, βότκα η κονιάκ …πολλές φόρες και όλα μαζί .Ο Αλέξης λιώμα και εγώ στον κόσμο μου .Οι μέρες περνούσαν  ωραία οι γονείς μας θαύμαζαν την φιλία μας που δεν επηρέαζε καθόλου την πρόοδο μας στο σχολειό. Ήθελε να γίνει πιλότος μου έλεγε και μου ξαναέλεγε .Εγώ θυμόμουν τα πρώτα λόγια που μου έλεγε όταν γνωριστήκαμε. Έπαιζε ποδόσφαιρο, εκεί  γνώρισε μερικά παιδιά  μεγαλύτερα μας .Σκοτεινοί τύποι εριστικοί που είχαν κακή φήμη για ναρκωτικά ,κλοπές και απειλητική συμπεριφορά. Αυτοί του είχαν πει πως αν έπαιρνε κοκαΐνη θα έκανε θαύματα στην προπόνηση και ο Αλέξης τους άκουσε… Πήδαγε ψηλά, πιρουέτες έκανε στα γήπεδα, γελούσε με όλη του τη δύναμη και είχε ακόμη πλακά μέχρι που κάτι περίεργο άρχισε να συμβαίνει .Την τέταρτη ο Αλέξης γελούσε την πέμπτη χαμένος κλειδωμένος άρρωστος στο δωμάτιο του _ου .Πλέον ήθελε να έχει κόκα πάντα στο σπίτι .Οι γονείς του έλειπαν σε επαγγελματικά ταξίδια .Ο Αλέξης στο μεταξύ τα έφτιαξε με μια κοπέλα από την παρέα των μεγαλυτέρων παιδιών .Τον έβλεπα λίγο όποτε ένιωθε την ανάγκη να με δει .Έβγαινε με τους καινούργιους του φίλους διασκεδάζοντας μέχρι το πρωί .Παράτησε το ποδόσφαιρο δεν μπορούσε άλλο να τρέξει .Αφοσιώθηκε στις πανελλήνιες .Έκοψε το τσιγαριλίκι γιατί τον έριχνε, έκοψε την κόκα γιατί δεν είχε λεφτά να αγοράζει και υστέρα άρχισε να αλλάζει εντελώς .Ήταν κακός, πικρόχολος, με κορόιδευε, με αποκαλούσε αφελή και χαζή, χωρίς λόγο, ήταν αγενής και έλεγε συνεχεία ψέματα  για το παραμικρό .Όταν δε, δεν του έφερνα και χρήματα ξεσπούσε .Είχε φοβερές μεταπτώσεις στη συμπεριφορά του. Τη μια με έβριζε και την άλλη με αγκάλιαζε κλαίγοντας και ζητούσε συγγνώμη .Δεν ήξερα τι συνέβαινε μάλλον δεν ήθελα να καταλάβω .Όταν ο Αλέξης ήταν έτσι ήθελα απλά να τον αποφεύγω .Στους γονείς μου και στους δικούς του δεν είπα ποτέ την αλήθεια για την κατάσταση του δεν τους προειδοποίησα καν .Δεν γνώριζα τον κίνδυνο για να τους προειδοποιήσω το μόνο που έκανα ήταν να του λέω ξανά και ξανά ότι δεν φερόταν φυσιολογικά, ότι δεν ήθελα απλά να τον βλέπω, ότι μου χαλούσε την διάθεση και ότι με φόβιζε. Άρχισε να κλέβει κοσμήματα από τη μαμά του και μετρητά από τον μπαμπά του για να αγοράσει κόκα και όταν μια φορά πήρε το τζιπ τους για να το πάει επίσης να το πουλήσει ο μπαμπάς του συνειδητοποίησε το μέγεθος του προβλήματος και τον έβαλε με το ζόρι σε μια ομάδα απεξάρτησης. Έμεινε εκεί για περίπου ένα μήνα .Όταν γύρισε συναντηθήκαμε αμέσως ήταν αδυνατισμένος σκεπτικός και μελαγχολικός. Μου είπε ότι πριν έκανε  χρήση κόκας χάπια και αλκοόλ μαζί. Τώρα είπε ήταν καλά… σκεφτόμουν ότι είναι καλά θα τον προσέχω εγώ και δεν θα τον αφήσω ποτέ μόνο του και εκείνος με κοιτούσε με ένα βλέμμα που τώρα ξέρω πως δεν ήταν σκεπτικό ήταν απλώς άδειο .Η ιστορία φαινόταν  ήδη παρελθόν .Κάποιες φόρες αγόραζε και λίγο χόρτο ποτέ όμως κάτι παραπάνω το φοβόμουν ακόμα και αυτό...Αφού δεν κάνει κόκα και ηρωίνη είναι όλα καλά .Ετοιμαζόταν για τις πανελλήνιες του .Ήταν Μάιος  και η αντίστροφη μέτρηση μόλις είχε αρχίσει .Σκεφτόμουν τι θα του έπαιρνα για τα γενέθλια του στις 23  Μαΐου και πως θα τα γιορτάσουμε .Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα πάρτι στο σπίτι .Οι γονείς του θα έλειπαν,  όπως πάντα .Το πάρτι είχε τα πάντα για το τέλειο πάρτι και το δώρο μου μια τεραστία τούρτα  με τον Κέν (τον άντρα της μπάρμπι) πιλότο.

Το πάρτι ήταν ονειρεμένο ώσπου εμφανιστήκαν τρεις περίεργοι τύποι. Δεν τους είχα ξαναδεί .Γύρω στα 25 νομίζω..παράξενα και αδικαιολόγητα μεγάλοι. Μου είπε ότι ήταν από το ποδόσφαιρο .Πήγαν όλοι μαζί στο δωμάτιο του. Δεν πέρασαν ούτε δυο λεπτά και βγήκαν. Ο Αλέξης πήγε κοντά στον  Μίλτο που έπαιζε μουσική και οι άλλοι έφυγαν αμέσως. Ήξερα ότι κακό  συνέβαινε. Ωστόσο εκείνος δεν φαινόταν να έχει κάτι. Το βλέμμα του ήταν καθαρό και είχε την ιδία διάθεση. << μου φέρανε λίγο έκσταση>> μου είπε. << θα κεράσω τα παιδιά >> .Δεν μου άρεσε η τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα. Λίγο αργότερα ο Αλέξης και κάτι φίλοι μας πήγαν στο δωμάτιο να πάρουν χαπάκια. Πήγα μαζί τους. Τους ακολουθούσα συνεχεία .Τα πήραν και ήταν ίδιοι. Βγήκαμε στο σαλόνι και ήταν ίδιοι. Πέρασε μισή ώρα και ήταν ίδιοι… όλα ήταν καλά. Οι άλλοι άρχισαν να χορεύουν ο Αλέξης στεκόταν διπλά μου  με κοιτούσε περίεργα και διψούσε. Του έφερα ένα ποτήρι νερό και αμέσως μετά δεύτερο. Μετά πήγε στην κουζίνα και πήρε και άλλο νερό και μετά λίγο ακόμη. <<Πως νιώθεις>> τον ρώτησα…. <<Δεν είναι πρόβα πτήσης >> μου είπε << αλλά έχει πλακά η μουσική ακούγετε πιο δυνατά, δεν βλέπω καλά και διψάω >> φώναξε γελώντας. Αυτές ήταν οι τελευταίες  κουβέντες που άκουσα από τον  Αλέξη. Αυτό ήταν το  τελευταίο γέλιο που είδα στο πρόσωπο του. Τον άφησα και βγήκα από την κουζίνα. Έψαξα να τον βρω μια ώρα μετά . Όταν είδα δυο φίλους  μας να μπαινοβγαίνουν στο σπίτι και να τρέχουν μεταφέροντας μπουκάλια με νερό , ο Αλέξης ήταν πάνω, στην οικοδομή ημιαναίσθητος. Έκανε συνεχώς έμετο και ζητούσε νερό. Μας κοιτούσε αλλά φαινόταν να μην μας αναγνωρίζει. Άλλοι του έδιναν νερό, άλλοι έλεγαν να μην του δώσουμε άλλο. Ξαφνικά τα ματιά του γύρισαν και έπεσαν προς τα πίσω αυτό ήταν όλο. Ο Αλέξης πέθανε εκεί. Στις 23  Μαΐου, στα 18^α γενέθλια του. Εκεί οπού κρυβόμασταν πριν μερικά χρόνια για να κάνουμε ένα απλό τσιγάρο . Ποτέ δεν μάθαμε τη συνδυασμό είχε κάνει. Ποτέ δεν κατάλαβα πως σταμάτησε η κάρδια του. Ποτέ δεν συνειδητοποίησα πως έγινε και τον έχασα μέσα σε μια στιγμή. Έχουν περάσει δυο χρόνια από τότε. Δεν έκλαψα στην κηδεία του. Δεν μπορούσα .Στην αρχή δεν ήθελα καν να πάω. Μου ήταν αδύνατον να τον αποχαιρετήσω .Μόνο τώρα μερικές φόρες κλαίω για τον  κολλητό μου. Ειδικά όταν έρχεται ο Μάιος ,όταν ο ουρανός είναι μουντός και ένας σμήνος πουλιά εκτελεί ξαφνικά μπροστά μου χαμηλή πτήση .Τότε κλαίω .Κλαίω γιατί ο Αλέξης ήθελε να πετάει, απλώς έκανε πρόβα με λάθος όχημα....

ΑΝΩΝΥΜΗ

Ο ΛΟΓΟΣ ΜΟΥ.....

Ο ρατσισμός είναι ένα επικίνδυνο φαινόμενο είτε είναι φυλετικός είτε είναι κοινωνικός.
Το φαινόμενο αυτό διαβρώνει τα θεμέλια των κοινωνιών και τις πανανθρώπινες ανθρωπιστικές άξιες του πολιτισμού μας αφού αναιρεί την αξία του ανθρώπου και την αρχή που θέλει όλους τους ανθρώπους ίσους.
Ρατσιστικές ιδέες και τάσεις συχνά βλέπουμε εναντίον των γυναικών, των ναρκομανών, των φορέων του AIDS, των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των ομοφυλόφιλων, των οικονομικών μεταναστών, των παχύσαρκων και των οικονομικά ασθενέστερων ανθρώπων.
Ιδιαίτερη έξαρση του φαινομένου παρατηρήθηκε την εποχή που έγιναν μαζικές μετακινήσεις οικονομικών μεταναστών με αποτέλεσμα την αναζωπύρωση του πνεύματος του ρατσισμού.
Συνέπεια των ρατσιστικών αντιλήψεων είναι άνθρωποι που δέχονται ρατσιστικά σχόλια να μένουν στο περιθώριο, να καταπατιόνται τα δικαιώματα τους, να δυσκολεύονται στην εύρεση εργασίας και κυρίως στην ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων.
Είναι απαραίτητο λοιπόν και με πρωτοστάτες εμάς τους νέους να καταπολεμήσουμε το ρατσισμό και να αφανίσουμε κάθε ιδέα αναβίωσης του ναζισμού γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και όμοιοι.
Πρέπει να διδάξουμε στην κοινωνία και στην πολιτεία μας αλλά και στις νέες γενιές ότι οι διακρίσεις αυτές είναι εντελώς παράλογες και ανήθικες.

Κατερινα Κερδεμελιδου

Το Groupάκι μας στο Facebook!!!

http://www.facebook.com/home.php#!/home.php?sk=group_134774793239419&ap=1